मेरो अन्तिम च्याट थियो । उनले पनि समाप्ति गर्न चाहेकी थिइन् । ढिलोढिलो एउटा मेसेज आयो । पढें । ‘प्रेमका लागि के दुःख गर्छौ ?
यति निकटबाट पहिले कहिल्यै देखेको थिइनँ क्रोधले तातेको तिम्रो रातो अनुहार यति निकटबाट पहिले कहिल्यै सुनेको थिइनँ आक्रोशले काँपेको तिम्रो चर्को आवाज यति निकटबाट पहिले कहिल्यै गरेको थिइनँ तिम्रो सघन
शीतको पाइताला नपखालिँदै पुगेको थिएँ बालुवाटार जहाँ धुम्म थियो सिंहासन उसले भन्यो– तिमीलाई कसले बोलायो र आयौ यो आँगनभित्र हुन त म कुनै दूतावासको दूत थिइनँ म कुनै बातसित मिसिएको
म अप्राथमिक ऊ प्राथमिक म निम्नमाध्यमिक ऊ माध्यमिक म अमाध्यमिक ऊ उच्च माध्यमिक म अउच्च माध्यमिकमात्र ऊ युनिभर्सल म अब्याचलर ऊ विद्यावारिधि म अप्राथमिक यसरी छानिएको प्राज्ञिक म अप्राज्ञिक म
किलाले यसपटक निकै दुःख दियो साइकल टायर फटायो पैताला छेड्यो टिटानासबाट बच्न पाखुरामा घोप्नुपर्यो त्यसपछि ज्वरो आयो ज्वरोसँगै आँखामा समस्या भयो आँखा सन्चो नभएर चिलाइरह्यो हेर्नु केही भएको छैन यो
हरेक निर्देशन मलाई कोठे लाग्न थालेको छ अचेल म हो कि ऊ अचेत माथि बसेर जो पनि दौरासुरुवाल भिर्छ र तमासाको भीरमा लगेर जनतादेखि सडक सिंहदरबारदेखि शीतलनिवासको सेता भित्ताहरू सम्मले
१. म्याडम कोही म्याडम कुकुर्नी कोही म्याडम डक्टर्नी कोही म्याडम मास्टर्नी कोही म्याडम नोकर्नी तर हाम्रो देश नोकर्नीलाई भन्दा प्यारो कुकुर्नीलाई मान्छ किनभने कुकुर्नी म्याडम भक्कु भुक्छ प्रेमले रुक्छ अनि
मलाई पातमा बेरेर धुवाँ उडाउदै भित्रदेखि बाहिरसम्म सल्काउने बूढी आमाहरूको माया लाग्छ किनभने छोरी बुहारीहरू सहरिया छन् छोराज्वाईंहरू विदेश छन् जम्मै नातिनातिना पढ्न बाहिरै जान्छन् तसर्थ मलाई पातमा बेरेर धुवाँ
लोभ, पाप, धर्मविहीन चकमन्न धर्तीमा निर्वस्त्र, निर्लज्ज सृष्टि भएकी नारी रिनिक्क वैंशको रागले मस्त थामिनसक्नुको कामुकी आवेग सहँदै झट्ट धर्ती, आकाश नियाल्छिन् धर्तीको नग्नतामा रमिते आकाश देख्छिन् अचानक क्षितिजमा आँखा
जंगलका रूखहरू जंगलछेउ आगोको झिल्कालाई देखेर अँध्यारोलाई आगोभन्दा भयानक भनिरहे उभिएका पहाडहरू बगिरहेको एकान्त खोलालाई हेरेर बगरको मुहान आँखाबाट झरेको भनिरहे माटोका किराहरू भुइँमा खसेको फूललाई छोएर फूलको मुटु हावाको
१. यति ठूलो पद बोकेको साहेपले भ्रष्टाचार किन गरेको होला यत्रो टुप्पोमा पुगेको मान्छे स्वात्तै फेदमा किन झरेको होला, इतिहासमा स्वर्ण अक्षरले नाम लेखेर अमर हुने बेला थियो तर, यस्तो
एउटा चरी टिस्टाको किनारैकिनार आएर काठमाडौंतिर तीन महिनामै उनले गुँड लगाउन भ्याइन् अन्डा कोरलिन् बेलाबेला चारो खान आकाशमा उड्थिन् ओथारो छाडेर काठमाडौं घुमिन् र, अन्ततः पोएट आइडलका विजेता कहलिइन् उनी
हामी प्रेमका लागि अनेकतिर भौतारिन्छौं । प्रेम त प्रकृतिमै छ । हाम्रै वरिपरि । माटो, फूल, जून, शीत, हावा, रूखका पातमा प्रेमले हेर्दा हरेक वस्तुमा प्रेम भेटिन्छ । प्रत्येक अनुहारमा
कति मीठो गरी बुनिदिएको थियोे जवानीमा जालीरुमाल निद्राले पनि उत्तिकै मिहिनेत गरेर आनन्दको सपना खिप्यो कम्ती सुन्दर थिएन तर एकै झस्कामा व्युँझियो र सपना हिउँ बनेर पग्लँदै–पग्लँदै समुद्रमा विलीन भयो
मेरो एक इच्छा खराबीभन्दा मलाई खरानी मन पर्छ किनकि उज्यालो दिन कम्तीमा जल्नलाई हिम्मत चाहिन्छ तसर्थ, मलाई खरानी मन पर्छ खरानी मन पर्नेले आगोसित डराउनुहुन्न नचाहनेले खरानी बारीको पाटामा फाल्छन्
प्रतिपक्षको ध्वनि ध्वस्त भएको देश हराएर सत्ता पक्षमै विलीन गेस अब पाहुना कसलाई भन्ने लोकतन्त्रलाई कि सडकलाई यसर्थ देशले असल प्रतिपक्ष खोजिरहेछ यस्तो बेलामा हराउने होइन ए सडकका मान्छेहरू बारीका
सरकार म उल्टो मान्छे उल्टो मान्छे सधैं प्रतिपक्ष हुन्छ सुन्नुभएन म खास उल्टो मान्छे सरकारलाई कुर्सीमा आराम मिल्दो हो तर जनतालाई समस्याले सधैं निचोरेको देख्छु सरकार तपाईंको गाँसमा चौरासी ब्यञ्जन
ए जिन्दगी तिमी छौ र त म पनि छु त उत्तर–दक्षिण, पूर्व–पश्चिम जताततै डौडिन पुग्न सकिरहेछौं तिमी नभएको भए यो सबै देख्न पाउँथ्यौं र ? तिमी भएपछि तिमी यो भूमिमा
हर्कबहादुर भन्थ्यो– त्यो टोड्कामा बसेको दुई गुच्चाको गहिराइमा पनि समानता हुन्छ गुच्चा समुद्र हो समुदायको समस्या हेर्नलाई बनेको हो जब जबर्जस्त जन्मिन्छन् बालेन शाहहरू सडकहरूले पनि असहज मान्दारहेछन् गुडिरहेको मिनिट्रक
