हरेक निर्देशन मलाई कोठे लाग्न थालेको छ अचेल म हो कि ऊ अचेत माथि बसेर जो पनि दौरासुरुवाल भिर्छ र तमासाको भीरमा लगेर जनतादेखि सडक
१. म्याडम कोही म्याडम कुकुर्नी कोही म्याडम डक्टर्नी कोही म्याडम मास्टर्नी कोही म्याडम नोकर्नी तर हाम्रो देश नोकर्नीलाई भन्दा प्यारो कुकुर्नीलाई मान्छ किनभने कुकुर्नी म्याडम भक्कु भुक्छ प्रेमले रुक्छ अनि
अति व्यस्त सहरमा मुटु कसरी चल्छ प्रेसरको यस्तो चापमा नसा पड्किन्छ । जताततै अस्तव्यस्त खचाखच भीड छ मुकामजति हटाएर गाउँमै अस्पताल चल्छ, अति व्यस्त सहरमा मुटु कसरी चल्छ ? यात्रा
१. घर–१ बाले भनेको हाम्रो घर जाती छ बाले बनाको । २. घर–२ आठ सालको वैशाख महिनामा छाना छाएको । ३. आपा असी सालमा बहत्तर वर्ष पुग्छ नयाँ वर्षमा ।
आँखाभरि, मुटुभरि केवल तिम्रै माया जता हेरूँ देख्छु मैले तिम्रै तिम्रै माया । मेरो कल्पनामा तिमी, मेरो धड्कनमा तिमी छौ किन–किन तिमीले लुकेर हेर्ने गर्छौ । आईदेऊ तिमी किन लज्जाउँछौ
स्कुलमै मिल्छ साथी चेतनाको ज्योति विद्यै रै’छ ठूलो धन विद्यै हीरा, मोती । बूढापाकाहरू भन्थे– पैसा हातको मैलो विनाबुद्धि, विनाविवेक बेकार धनको थैलो, विवेक मथौं संसार खुल्छ भाग्य कति–कति विद्यै
श्रम र सीपका धनीले मात्र संसारको भार बोक्छ पसिना मिसाई मिहिनेती रङ सुन्दर बनी फुल्छ । हेपिएका अदालती व्यवहार चकनाचुर पारी छोडौं गोडमेल गर्दै श्रमजीवी साहस, उमंगसाथ रोपी रहौं ।
जवाफ दिनू महान् मानव, ज्ञान भएपछि पत्थरलाई के ढोग्छौ, घरमै भगवान् भएपछि । तिमी हाँगाविनाको रुख बन्नू, भीर बन्नू जो पनि आउँछन् खेल्छन्, मैदान भएपछि । म मानव भएरै हो,
मलाई पातमा बेरेर धुवाँ उडाउदै भित्रदेखि बाहिरसम्म सल्काउने बूढी आमाहरूको माया लाग्छ किनभने छोरी बुहारीहरू सहरिया छन् छोराज्वाईंहरू विदेश छन् जम्मै नातिनातिना पढ्न बाहिरै जान्छन् तसर्थ मलाई पातमा बेरेर धुवाँ
लोभ, पाप, धर्मविहीन चकमन्न धर्तीमा निर्वस्त्र, निर्लज्ज सृष्टि भएकी नारी रिनिक्क वैंशको रागले मस्त थामिनसक्नुको कामुकी आवेग सहँदै झट्ट धर्ती, आकाश नियाल्छिन् धर्तीको नग्नतामा रमिते आकाश देख्छिन् अचानक क्षितिजमा आँखा
जंगलका रूखहरू जंगलछेउ आगोको झिल्कालाई देखेर अँध्यारोलाई आगोभन्दा भयानक भनिरहे उभिएका पहाडहरू बगिरहेको एकान्त खोलालाई हेरेर बगरको मुहान आँखाबाट झरेको भनिरहे माटोका किराहरू भुइँमा खसेको फूललाई छोएर फूलको मुटु हावाको
१. यति ठूलो पद बोकेको साहेपले भ्रष्टाचार किन गरेको होला यत्रो टुप्पोमा पुगेको मान्छे स्वात्तै फेदमा किन झरेको होला, इतिहासमा स्वर्ण अक्षरले नाम लेखेर अमर हुने बेला थियो तर, यस्तो
एउटा चरी टिस्टाको किनारैकिनार आएर काठमाडौंतिर तीन महिनामै उनले गुँड लगाउन भ्याइन् अन्डा कोरलिन् बेलाबेला चारो खान आकाशमा उड्थिन् ओथारो छाडेर काठमाडौं घुमिन् र, अन्ततः पोएट आइडलका विजेता कहलिइन् उनी
हामी प्रेमका लागि अनेकतिर भौतारिन्छौं । प्रेम त प्रकृतिमै छ । हाम्रै वरिपरि । माटो, फूल, जून, शीत, हावा, रूखका पातमा प्रेमले हेर्दा हरेक वस्तुमा प्रेम भेटिन्छ । प्रत्येक अनुहारमा
कति मीठो गरी बुनिदिएको थियोे जवानीमा जालीरुमाल निद्राले पनि उत्तिकै मिहिनेत गरेर आनन्दको सपना खिप्यो कम्ती सुन्दर थिएन तर एकै झस्कामा व्युँझियो र सपना हिउँ बनेर पग्लँदै–पग्लँदै समुद्रमा विलीन भयो
मेरो एक इच्छा खराबीभन्दा मलाई खरानी मन पर्छ किनकि उज्यालो दिन कम्तीमा जल्नलाई हिम्मत चाहिन्छ तसर्थ, मलाई खरानी मन पर्छ खरानी मन पर्नेले आगोसित डराउनुहुन्न नचाहनेले खरानी बारीको पाटामा फाल्छन्
प्रतिपक्षको ध्वनि ध्वस्त भएको देश हराएर सत्ता पक्षमै विलीन गेस अब पाहुना कसलाई भन्ने लोकतन्त्रलाई कि सडकलाई यसर्थ देशले असल प्रतिपक्ष खोजिरहेछ यस्तो बेलामा हराउने होइन ए सडकका मान्छेहरू बारीका
सरकार म उल्टो मान्छे उल्टो मान्छे सधैं प्रतिपक्ष हुन्छ सुन्नुभएन म खास उल्टो मान्छे सरकारलाई कुर्सीमा आराम मिल्दो हो तर जनतालाई समस्याले सधैं निचोरेको देख्छु सरकार तपाईंको गाँसमा चौरासी ब्यञ्जन
पौरखी यी हातहरू गल्लाजस्तो भो इच्छा, चाहनाहररू बढ्दा जीवन ढल्लाजस्तो भो । कति धेरै कर्तव्य पूरा गर्न बाँकी छन् बीचबाटोमै प्रगति रोकिएलाजस्तो भो । झुटो मुस्कान नरोजेर संसारलाई सबैथोक समर्पण