पानी पर्यो बादलको पसिना
रोईकन देखायो असिना

गहभरि आँसुले भरियो
मायालु बोलीले यो चित्त काटियो

संरक्षण गरौं जाँतो र ढिकी
पुर्ख्यौली मेसिन यो मेरो बिन्ती

मातृभाषा के भई हरायो
बोल्न खाँचो भएर सतायो

ढुंगा खानी, बालुवा खानी
हुन्छ विकास विनाराजारानी

मेरो कुरा सुनिदेऊ नानी
बुझिदेऊ है सबैले यो कहानी ।

हलेसी तुवाचुङ नगरपालिका–५, दुर्छिम खोटाङ ।